Wie de oorspronkelijke melodie van ‘Misirlou’ heeft bedacht is niet bekend, maar als soundtrack van Pulp Fiction is deze meeslepende en energieke song ongekend populair geworden. Waar komt deze traditional vandaan en waarom past het zo goed bij Quentin Tarantino’s alom geprezen film?
Sommige mensen zullen bij het horen van ‘Misirlou’ hele andere associaties hebben dan de fans van Pulp Fiction. Liefhebbers van volksdansen zullen het lied onmiddellijk herkennen als één van de vele volksmelodieën waar ze samen op dansen in een grote kring, soms met een strijkersbandje op de achtergrond. Surf-fanaten zullen zich juist meteen de hit uit de jaren 1960’ herinneren, denkend aan stoere mannen op surfplanken aan de Californische stranden, begeleid door de ruige ‘surf-rock’ van Dick Dale & The Del-Tones. En zo bestaan er nog talloze andere versies over de hele wereld, van eenvoudige volksmuziek tot jazznummers en rockversies. Van oorsprong is de melodie gebaseerd op een eeuwenoud lied over een Egyptische prinses, wellicht afkomstig uit Griekenland, of bestond het nou eerder in één van de andere landen in het Middellandse Zeegebied? Over de herkomst bestaat dus onenigheid, maar wat in ieder geval wél duidelijk is, is het wereldwijde succes van ‘Misirlou’, in welke versie dan ook. Uiteindelijk is de versie van Dick Dale het allerbekendst geworden, omdat dat de versie is die Tarantino in Pulp Fiction heeft gebruikt.
Gierende gitaren in Pulp Fiction
Weliswaar klinkt er geen strijkersmuziek in Pulp Fiction, maar omdat Amsterdam Sinfonietta de nieuwe videoclip ‘Misirlou’ heeft gelanceerd ligt het voor de hand om deze film te bespreken in onze serie over filmmuziek. Een prachtige aanleiding om deze tophit van Tarantino uit 1994 (nog) eens te bekijken! De dialogen en monologen spetteren van het scherm, aangewakkerd door de gierende rockgitaren in Dick van Dales ‘Misirlou’, dat meteen na de eerste veelbelovende openingsscène klinkt. De plot van de film zit zo geniaal in elkaar dat je niet anders kán dan doorkijken tot het eind, want pas dan komen de verschillende verhaallijnen samen. Bovendien wordt het ongemak van een aantal gruwelijke scènes ruimschoots gecompenseerd door humor. Tarantino’s muziekkeus is opvallend en origineel. Waar andere regisseurs vaak filmcomponisten inhuren om muziek te schrijven die de beelden van hun film op de beste manier ondersteunen en versterken, daar kiest Tarantino juist voor een twintigtal bestaande nummers, een mix van Amerikaanse rock-’n-roll, pop en soul.
De dialogen en monologen spetteren van het scherm, aangewakkerd door de gierende rockgitaren in Dick van Dales ‘Misirlou’, dat meteen na de eerste veelbelovende openingsscène klinkt
Hoewel deze verschillende songs eigenlijk niets met elkaar te maken hebben creëren ze in Tarantino’s film tóch een soort samenhang en lijkt het net alsof deze muziek wél speciaal voor de film is geschreven. Van de aantrekkelijke song ‘You Never Can Tell’ van Chuck Berry tijdens de beroemde dansscène (John Travolta en Uma Thurman) tot aan de relaxte song ‘Surf Rider’ van The Lively Ones aan het slot, als de twee gangsters (John Travolta en Samuel L. Jackson) in hun opvallend sukkelige outfit met pistool en al de film meesterlijk afsluiten. Maar vooral ‘Misirlou’ van Dick van Dale bleek een gouden greep. Dit energieke nummer – waarin niet alleen optimisme en ironie klinken, maar ook nostalgie en onraad – past uitstekend bij de karakters en de sfeer van deze zwarte komedie.
Violen kunnen ook gieren
Amsterdam Sinfonietta heeft in de videoclip ‘Misirlou’ een geheel nieuwe betekenis gegeven aan deze traditional. Het meeslepende effect van deze song is in de versie voor strijkers minstens even sterk, want violen kunnen ook gieren, en de oorspronkelijke melodie klinkt als vioolsolo nóg mooier en nostalgischer. De zorgvuldig geselecteerde beelden van Amsterdam Sinfonietta en de stad Amsterdam hebben in eerste instantie niets met Pulp Fiction te maken, maar de filmmakers Maarten Corbijn en Georgios Rietveld verwijzen tóch met een knipoog naar Tarantino’s hit. Niet alleen omdat Tarantino ‘Misirlou’ heeft gebruikt als soundtrack bij zijn film, maar ook omdat Amsterdam een kleine rol speelt in Pulp Fiction. Een van de gangsters, Vincent Vega (John Travolta) heeft namelijk een tijd in Amsterdam gewoond en dat leidt tot een hilarische scène waarin twee gangsters praten over de voor- en nadelen van de gelegaliseerde softdrugs in deze geweldige stad. De film is te huur en te koop via Pathé Thuis
Bekijk Amsterdam Sinfonietta’s Misirlou:
