Oplettende luisteraars is het waarschijnlijk wel opgevallen: tijdens de tournee Spiegel im Spiegel was de tutti-strijkersklank van Amsterdam Sinfonietta extra overweldigend omdat er tien masterstudenten van het Conservatorium van Amsterdam meespeelden. Aan de vooravond van de laatste paar concerten vertellen drie academisten waarom het zo bijzonder is om mee te spelen met Sinfonietta.
Amsterdam Sinfonietta en het Conservatorium van Amsterdam zijn al jarenlang vaste partners. Eens per seizoen bieden we de beste masterstudenten van de afdeling strijkers een talentontwikkelingstraject aan. De geselecteerde studenten worden gedurende één van onze projecten opgenomen in het ensemble: zij nemen deel aan het volledige repetitieproces en gaan vervolgens als volwaardig orkestlid mee op tournee. Dit jaar was er plek voor tien academisten in het programma Spiegel im Spiegel. Op één van de zeldzame vrije dagen in de tournee spraken we drie violisten die enthousiast uitleggen waarom ze zo blij zijn met de Sinfonietta Academy.
Toen bekend werd gemaakt dat er in januari 2023 weer audities zouden zijn voor de Sinfonietta Academy hebben Tamara Korkadze, Louisa Strynckx Rocha en Valentine Blangé zich meteen aangemeld. Alle drie kenden ze Sinfonietta goed en wilden ze maar wat graag auditie doen om zo een kans te krijgen om zelf met dit orkest mee te spelen. Het eerste concert dat Tamara in Amsterdam bijwoonde nadat ze vanuit Georgië naar Nederland was gekomen was van Amsterdam Sinfonietta. ‘Ik heb de audities heel goed voorbereid, want ik wilde heel graag een plek in de academie krijgen. De recentelijk overleden Lev Markiz, de eerste artistiek leider en dirigent van het orkest, heeft mij enorm geholpen met mijn verhuizing naar Nederland. Dat maakt het voor mij extra speciaal om nu zelf met Sinfonietta mee te spelen.’ Ook de Nederlandse violiste Valentine kende Sinfonietta al heel goed. ‘Ik heb redelijk wat concerten bezocht en was altijd al onder de indruk van het orkest, vooral van de klank. Om daar nu zelf middenin te zitten en te ervaren hoe dat tot stand komt, dat vind ik heel interessant en leerzaam.’ De Portugese violiste Louisa wist eigenlijk niet goed wat ze straks ná haar studie zou willen doen, lesgeven of in een symfonieorkest spelen of wat dan ook. Totdat ze een keer een concert van Sinfonietta hoorde. ‘Dat was de eerste keer dat ik zei: oh, maar dít is wat ik wil doen! Ik ben heel blij dat de auditie goed is gegaan en dat ik zo de kans heb gekregen om mee te spelen. Mijn droom is uitgekomen.’
Op de vraag waarom het zo bijzonder is om mee te spelen met Sinfonietta noemen ze alle drie het spelen zonder dirigent. Valentine: ‘het stuk van Vaughan Williams spelen we zonder dirigent en ik vind het heel bijzonder om dat een keer mee te maken. Het voelt echt als kamermuziek spelen!’ Ook voor Tamara is het de eerste keer dat ze met een ongedirigeerd orkest speelt en dat bevalt haar enorm.
Louisa voegt daar nog aan toe: ‘het is echt heel anders dan in een orkest spelen mét een dirigent, dit is veel intiemer. Het is net alsof je in een strijkkwartet speelt, maar dan met veel meer musici. Wat ik ook nog nooit eerder met een orkest had gedaan is staand spelen. Dat voelt héél anders, ik vind het geweldig om mee te maken.’ Wat de studenten ook als uniek hebben ervaren is het repetitieproces. Tamara: ‘Ik heb enorm genoten van de repetities. Iedereen stond open voor elkaars ideeën. Het voelt als een heel vrije manier van muziek maken.’ Louisa was ook verrast dat ieders input welkom was: ‘Het is echt teamwerk. Samen met Candida zoeken we allemaal naar de mooiste klank.’ Valentine noemt ook nog het bijzondere format van het programma Spiegel in Spiegel, waarbij het orkest en het koor steeds in wisselende samenstellingen spelen en waarbij de stukken naadloos in elkaar overgaan. ‘Ik ben zelf graag bezig met minder traditionele vormen van muziek maken en concerten geven, zo gebruik ik bijvoorbeeld graag theatrale elementen. Een van de redenen dat ik Sinfonietta zo tof vind is dat zij zo vernieuwend zijn en open minded. Het programma van Spiegel im Spiegel is daarvan een goed voorbeeld.’
“het is echt heel anders dan in een orkest spelen mét een dirigent, dit is veel intiemer. Het is net alsof je in een strijkkwartet speelt, maar dan met veel meer musici.”
De tien academisten spelen overigens niet alleen mee met de Fantasia on a theme by Thomas Tallis van Vaughan Williams, maar ook met het Concerto per voci e strumenti van Lepo Sumera. Ook de samenwerking met het Nederlands Kamerkoor vonden de studenten leerzaam. Alle drie kenden ze Sumera niet en waren ze verrast vanwege de bijzondere klanken en de bizarre teksten. ‘En wat is het mooi om te horen hoe de klank van het orkest en het koor in elkaar opgaan’, verzucht Valentine. Naast de lange tournee met maar liefst tien concerten bestond de academie dit jaar uit nog twee andere onderdelen: een paar academisten nemen komend weekend deel aan de Muziekroute in Veere in verschillende kamermuziekgroepen en voor de overige academisten was er voorafgaand aan de tournee een masterclass van de vermaarde vioolpedagoog David Takeno. Tamara en Louisa waren allebei zeer onder de indruk van de inspirerende lessen van Takeno en noemen het een verrijkende aanvulling op de Sinfonietta Academy. Ze raden alle toekomstige masterstudenten aan om auditie te doen voor de Academy. Tamara: ‘het is een geweldige ervaring om even uit de bubbel van het conservatorium te komen en om te ervaren hoe het échte muziekleven is.’ Dat beaamt Louisa. ‘Als jonge musici moeten we alle kansen grijpen om met professionele orkesten als Sinfonietta te werken’.
Valentine verheugt zich op de kamermuziekconcerten van aanstaande zaterdag: ‘Ik denk dat Veere een geweldige climax wordt. Het wordt een lange dag, eerst de kamermuziekconcerten en dan ’s avonds het laatste concert in de Grote Kerk. Het moet natuurlijk nog gebeuren, maar volgens mij stoppen we op het hoogtepunt.’
Noortje Zanen
Het talentontwikkelingstraject van Amsterdam Sinfonietta wordt mede mogelijk gemaakt door Fonds 1999.